Er zaten slechte kanten aan de verzuiling. We verketterden elkaar. Maar nu de individualisering ook de kerk heeft veroverd, worden we behoorlijk lam geslagen. Toen we nog groepen vormden, wisten we ook waar we voor stonden en konden we met trots mensen uitnodigen: ‘Kom ga met ons en doe als wij …’ Zeker, het was soms dwingend en hoogmoedig, maar we geloofden in onze zaak.
En nu? Ieder schijnt recht te hebben op een eigen waarheid. En waar ons steeds weer wordt voorgehouden dat het voor een gezonde ontwikkeling en groei van de gemeente nodig is om te weten waar we staan en wat we willen, leggen we ons dikwijls neer bij een zogenaamde veelkleurigheid. In de praktijk betekent dat gewoonlijk dat we alles maar bij het oude laten en stil staan, omwille van de lieve vrede.
Vanuit het Dienstencentrum van onze kerk komen er prachtige initiatieven om meer missionaire kerk te zijn. Maar hoe slagen we daarin plaatselijk wanneer we niet een heldere boodschap hebben?
Het nieuwste boek van Tim Keller vraagt aandacht voor de verkondiging van het Evangelie in de stad. Men verwacht, dat in 2050 70% van de wereldbevolking in steden woont. Hoe bereik je elkaar dan en daar? Maar in onze dorpen leeft ook nu al de vraag net zo goed. Ook Keller pleit voor een helder verhaal: De mens is een zondaar (wat betekent dat in onze samenleving?) en heeft verlossing nodig (hoe ‘werkt’ dat?). Met andere woorden: De vertaling van het Evangelie voor de vele onwetenden van onze tijd, vraagt om een duidelijke vertaling van het Evangelie voor hen en voor onszelf.
