Herkenbaar
Er is een tijd geweest dat er rond protestantse christenen een sfeer hing van strenge soberheid. Buitenstaanders hadden wel de indruk dat voor christenen alles verboden was dat het leven zogenaamd leuk maakte. Voor rooms – katholieken was het anders, die hadden nog het carnaval en mochten Bourgondisch zijn. Voor deze groep was er in die tijd alleen het verbod om op vrijdag vlees te eten. En na het carnaval de vastentijd – welke carnavalsvierder denkt daar nog aan?
En nu? Waarin zijn christenen anders dan anderen? Of is dat niet nodig? Zou het ‘gij geheel anders’ niet gelden voor onze levensstijl?
De vraag kwam opnieuw bij mij boven toen ik las over een onderzoek naar vervuiling door auto’s. Vlieland staat daarmee bovenaan. Daar rijden te veel jeeps en SUV’s (vroeger noemde men die P.C. Hooft –tractoren). Gemeenten met veel sportwagens volgen al snel in deze rij vervuilers.
Het is maar één bron van uitstoot. Maar de vraag, of verwacht mag worden dat wij op het terrein van zorg voor de schepping zorgvuldig zijn, mag best weer meer aandacht krijgen. Kan een christen het zich bijvoorbeeld tegenover de Schepper veroorloven om de schouders op te halen ten aanzien van het scheiden van afval?
Zonder dat wij onszelf beter achten dan anderen, mag toch worden verwacht dat we herkenbaar zijn wanneer het gaat om zorgvuldig leven? Zeker in de Lijdenstijd lijkt mij dat een vraag om serieus over na te denken. Hoe eren wij onze Heer met ons (consumptief) gedrag?
