‘Maar vader, dat is toch niet van deze tijd.’ Hoe vaak hebben mijn kinderen dat zogenaamde argument niet gebruikt in een poging mij te overtuigen van mijn ongelijk. En niet alleen mijn kinderen. Ook menige volwassene, die van mening was dat mijn ideeën wel enige correctie konden gebruiken. Daar zullen zij ook ongetwijfeld gelijk in hebben gehad, maar de vraag is of ‘van deze tijd’ als argument eigenlijk wel iets zegt. En of ook maar iemand zich iets hoeft aan te trekken van wat wel of niet ‘van deze tijd’ is.

In het boek ‘Hemelse zaken’, een dagboek met citaten uit werk van de schrijver C.S. Lewis kwam deze kwestie aan de orde.

Hij schreef over: ‘ … kritiekloze aanvaarding van … je eigen tijd en het uitgangspunt dat alles wat uit de tijd is om die reden niet serieus te nemen is’. Alsof ons denken en geloven, onze gewoonten en gebruiken van dit moment altijd de best denkbare zijn. Hoe zit het met trends (die altijd weer voorbijgaan) en mode (heel vaak een zaak van commercie, of het nu gaat om kleding of theologische vondsten). Lewis schreef: ‘Je moet uitzoeken waarom het uit de tijd is geraakt. Is het ooit weerlegd (en zo ja, door wie, waar en hoe afdoende) of is het gewoon weggeëbd zoals iedere mode? Is dat laatste het geval, dat zegt dan niets over de vraag of het juist of onjuist is’.

Wat deze schrijver naar voren brengt, is nuttig voor iedereen die zich in verwarring laat brengen of zelfs mee laat slepen door wat er zo links en rechts beweerd wordt.

De discussie thuis ging ruim twintig jaar geleden soms al bijvoorbeeld over het gebruik van zogenaamde softdrugs. Een groot deel van de spraakmakers in ons land beweerde destijds dat deze geen kwaad konden. Mijn ervaring was anders. Eind zeventiger jaren was ik betrokken bij het opvangwerk van Youth for Christ. Daar ontmoette ik geen verslaafde jongere die niet met ‘soft’ was begonnen.  Nu krijgen we te horen van de deskundigen dat ook deze drugs (die momenteel sterker zijn dan toen, dat wel) forse risico’s meebrengen.

Op het gebied van het geloven gaat het niet anders. De ene trend na de andere dient zich aan. Dan gaat het weer over de vraag of Jezus God is, dan weer over de vraag of God bestaat of gebeurt of over de maagdelijke geboorte. En wie zich niet laat meeslepen in al die discussies en niet al die boeken leest, is niet ‘van deze tijd’. Meewarig kan er op zo iemand worden gereageerd.

Wat hebben we niet al veel trends voorbij zien komen de laatste tientallen jaren. Ook op het christelijke erf en aan de randen daarvan. Denk aan de onzin van Dan Brown en aan de boeken over Judas en Maria Magdalena. Op zich prima om die dingen te schrijven, maar men deed het voorkomen, alsof deze onderwerpen de inhoud van het geloof veranderden.

Geloven nu is mijns inziens: Verankerd aan de Rots, stromen op de tijd. Of, om het met Paulus te zeggen: ‘de Joden een Jood, de Grieken een Griek’.