Nog even en de gewetensvraag speelt weer op. Woensdag 9 maart immers begint de ‘indrukwekkende tijd’ weer. Lijdenstijd, Vastentijd, 40 – dagentijd. Er zijn verschillende benamingen voor deze periode. Het lijkt er op, alsof de naam die gekozen wordt, te maken heeft met hoe men dit deel van het kerkelijk jaar beleeft of beziet.
Lijdenstijd, zou er op kunnen wijzen, dat men bijzonder aandacht heeft voor de gang van Jezus naar Jeruzalem en voor het offer dat hij daar voor ons heeft gebracht. Terwijl het mogelijk zou kunnen zijn (u ziet hoe voorzichtig ik me uitdruk) dat Vastentijd meer een naam is voor hen die meditatief zijn ingesteld, of bijvoorbeeld grote aandacht hebben voor de zorg voor de schepping.
Maar welke naam ook uw voorkeur heeft, de vraag is natuurlijk hoe u deze 40 dagen gaat invullen.
In de kerk zal niemand er om heen kunnen. De dagen van Abraham Kuyper zijn voorbij. Over hem las ik ooit dat hij zich van het kerkelijk jaar niets aantrok; zelfs niet van de feestdagen. Hij preekte gewoon door waar hij gebleven was – bijbelboek na bijbelboek. Het verhaal wil, dat hij zodoende met Pasen kon preken over de herders in de velden van Efrata. Het zal ons niet gebeuren. Er zal ongetwijfeld volop aandacht zijn in onze diensten voor ‘de weg naar Pasen’.
Maar behalve de zondag zitten er nog zes dagen in de week. Krijgen die ook een paarse inkleuring? Of ‘hoppen’ we van zondag naar zondag, met de kans dat de Stille Week ons straks toch weer overvalt?
Toen de kerk nog maar net was begonnen, waren deze 40 dagen de tijd waarin de mensen werden voorbereid op de doop. In de Paasnacht vond die plaats. 40 dagen, elke dag weer, bezig zijn met de ontdekking van Jezus. Bezig te zijn met wie hij was en is, met wat hij leerde, met wat hij heeft gedaan om de liefde van God voor deze wereld en (dus) voor ons tastbaar te maken en met wat dat voor ons betekent. En dit laatste, de betekenis van dit alles, niet alleen als kennis. Niet alleen als iets voor het hoofd, maar zeker ook als levensstijl. Leren om herkenbaar te zijn als leerling van Jezus.
Misschien vindt u dat u daar altijd al mee bezig bent. Dat zal hopelijk ook zo zijn. Maar waar men altijd mee bezig is, kan vrij gemakkelijk gaan slijten. Je went er aan en de toewijding of zelfs ‘de eerste liefde’ glipt er langzaam maar zeker uit weg. Een opfristijd is dan beslist geen overbodige luxe. En de komende periode, op weg naar Pasen, is vanouds bijzonder geschikt daarvoor.
De vraag is dan wat we kunnen doen om die tijd daarvoor te gebruiken. Een vraag die u alleen zelf kunt beantwoorden. Men kan er bijvoorbeeld voor kiezen zich van iets te onthouden (drank, computerspelletjes of iets dergelijks).Maar men kan er ook voor kiezen om juist iets wel te doen (bijbelgebruik, gebed, aandacht voor mensen om u heen).
Wat dan ook: gebruik de tijd en beleef de weg naar Pasen.