Met regelmaat hoor ik de laatste dagen de vraag of al het rumoer in de wereld betekent dat ‘de laatste dagen’ zijn aangebroken. Oorlogen en geruchten van oorlogen, aardbevingen enzovoort. De schokkende beelden, het verdriet van mensen, de wanhoop en de chaos, het is verbijsterend. Wie kan woorden vinden om te beschrijven wat er gebeurt?
Of het inderdaad een teken is van het einde weet ik net zo min als wie dan ook. Er is een voorganger in het Noorden van het land die het nieuws heeft gehaald met de mening dat Jezus binnen of over een jaar of 25 terug zal komen. Maar hoe vaak hebben we dergelijke berichten al niet gehoord. Zelfs de getuigen van Jehova zijn na een aantal missers teruggekomen op hun pogingen om een tijdstip te voorspellen. Ik herinner me de schok van een jongeman die had gehoord van een hem bekende boer. De man was ‘getuige’ en had zijn goedlopende boerderij verkocht want het ging immers gebeuren. Niet dat hij zijn geld dacht mee te nemen, maar het kon misschien worden ingezet voor een laatste poging om het ongelovige volk te overtuigen.
Tragisch voor zo iemand, wanneer de genoemde datum verstrijkt zonder noemenswaardige gebeurtenis.
Het is en het blijft riskant. Toch kan ik me indenken, dat mensen er aan denken bij alles wat ons in deze tijd wordt bekendgemaakt. Maar wanneer Jezus het heeft over deze dingen, over de oorlogen en aardbevingen, over het verkillen van de liefde en dergelijke nare zaken, wat reikt hij ons dan aan? Gaat het hem om een routekaart naar De Dag? Of is het zijn bedoeling om ons bij de les te krijgen? Immers, wanneer het leven voortkabbelt en alles lekker loopt, zou je kunnen vergeten dat wij passanten zijn. Pelgrims op weg, die geen blijvende burgers zijn van deze wereld, maar vreemdelingen en burgers van een ander Koninkrijk. En wie dat vergeet, kan ook gemakkelijk vergeten waarom wij eigenlijk op deze aardbol rondlopen.
Letten op de dingen die gebeuren, maakt voor ons blijvend duidelijk hoe kwetsbaar deze ‘gebroken schepping’ is. De dingen zijn niet zoals ze zouden moeten zijn. Er is geen vrede op aarde. De aarde kent geen paradijs meer, hoe graag sommige adverteerders ons dat ook willen laten geloven.
De gedachte, dat het einde nabij is, kan verlammend werken. Paulus had al te maken met mensen die hun werk lieten liggen en gingen zitten wachten op de komst van Jezus. Hij moest daar niets van hebben. En van Luther kennen we de uitspraak dat hij, als hij wist dat de Heer morgen zou komen, vandaag nog dat boompje zou planten dat stond te wachten. Mijns inziens is dan ook de beste reactie op de vraag naar de betekenis van wat er momenteel allemaal gebeurt een dubbele. Allereerst: Hou er rekening mee dat onze Heer gaat komen en leef alsof het morgen kan gebeuren. In de tweede plaats: Als hij komt, laat hij ons dan bezig vinden met wat hij van ons mag verwachten.