Dagen van verwarring waren het en die zijn er vaak nog. Voor de volgelingen van Jezus was de confrontatie met de levende Heer moeilijk te bevatten. Dood was toch zeker dood? Natuurlijk kenden ook zij de verhalen uit hun geschiedenis. Bijvoorbeeld hoe Elia een gestorven kind teruggaf aan de ouders. En zij waren er bij, toen Jezus de jongeman uit de stad Naïn en ook Lazarus opwekte. Maar nu hadden zij Jezus zelf zien sterven. Dat was toch echt het einde van hun droom? Wie had nu nog het gezag om daar iets aan te doen? Om Jezus terug te halen uit het dodenrijk?
En dan is Hij er weer. Zelfs terwijl alle ramen en deuren gesloten zijn, staat hij ineens in hun midden. Tomas wordt uit zijn onzekerheid geholpen en spreekt dan uit dat Jezus inderdaad God moet zijn. ‘Mijn Heer, mijn God’, zegt hij en Jezus spreekt hem niet tegen.
Dit laatste vind ik ook prachtig omdat er nogal eens wordt beweerd dat Jezus zichzelf nooit God genoemd zou hebben. Laat dat zo zijn, maar wanneer Hij zo wordt aangesproken ontkent Hij het niet. Dit laatste zou Hij zeker hebben gedaan wanneer daar reden toe was. Hij was er immers niet op uit om zijn leerlingen op het verkeerde been te zetten.
God en mens was Hij. En de kerk heeft stamelend geprobeerd om uit te leggen hoe dat zat. Een deel van de wereldkerk heeft een oplossing gezocht in het grotendeels wegwerken van de menselijke kant van Jezus, maar dat doet mijns inziens weer tekort aan het gegeven dat Hij echt één van ons is geworden. Maar hoe het precies zit, valt misschien alleen maar te bezingen en niet uit te leggen.
Maar het waren niet alleen de leerlingen van toen die in verwarring waren. Ook binnen de kerk kun je soms horen dat de opwekking van Jezus een geestelijke zou zijn geweest. Kort door de bocht: toen Petrus met de vuist op tafel sloeg en zei: ‘Wij gaan door met de strijd’, toen stond Jezus op. Het is een benadering die mij te armzalig en te on-Bijbels is. Wij volgen toch geen leer? Wij volgen toch geen ideeën? Wij volgen een levende Heer!
De ontmoeting met Hem, mogelijk door zijn Geest, is wat ons geloof geeft en wat ons leven verandert en bepaalt.
Maar de verwarring is er. En deze leidt tot verschraling. Wanneer ons geloven alleen ‘historisch’ is, alleen er van uitgaande dat Jezus wellicht ooit bestond en goede dingen zei, dan kan het ons wel beïnvloeden, maar wat doet het verder? En in hoeverre zal er dan sprake kunnen zijn van een relatie waarin liefde een hoofdrol speelt?
De ervaring van Tomas is een goede. Natuurlijk zijn er vragen en twijfels in het geloven. Maar de reële ontmoeting met de Levende, waarin wij ons aan Hem toevertrouwen, doorbreekt als het ware de sluiers van de twijfel. Dat is wat Gods Geest bewerkt. En wanneer er zoiets gebeurt, vallen Pasen en Pinksteren op één dag.
