Pinksteren. Aandacht voor de gave van God aan zijn kerk. Het geboortefeest van de kerk wordt dit feest wel genoemd. Begrijpelijk, want in Israël wordt dit het Oogstfeest genoemd.

Wat Jezus gezaaid heeft, door zijn leven en werk, door zijn dood en opstanding, kan nu geoogst worden. Leerlingen zocht en zoekt hij. Mensen, die hij kinderen van God maakte en als zijn vertegenwoordigers in de wereld een plaats gaf. Mensen, die met Gods hulp, zouden doorgaan met waar Jezus mee was begonnen.

Wat de komst van de Geest ‘op alle mensen’ teweeg brengt, wordt al zichtbaar op die eerste dag. Petrus, de man van de angstige verloochening, houdt een toespraak die duizenden mensen raakt en naar Jezus toe leidt.

Zo sterk zullen wij het nog wel nooit ervaren hebben, maar wat zijn onze mogelijkheden?

Het is nogal vreemd, dat het Pinksterfeest het minst gewaardeerd wordt van de christelijke feestdagen. We weten er niet zo goed weg mee lijkt het. Terwijl wereldwijd juist die kerken die aandacht hebben voor de persoon en het werk van de Geest van God groeien. Iets, dat wij niet kunnen zeggen.

‘Jullie zullen kracht ontvangen …’, zei Jezus. Maar hoe zit het dan met onze vragen en twijfels? Zou daar geen ruimte voor zijn? Is het niet zo, dat een leerling juist daardoor kan groeien?

Het is zeker niet zo, dat een klein of aarzelend geloof in alle gevallen een teken zou zijn dat het met ons niet goed zit. Vragen en twijfels zijn niet verboden in het koninkrijk van God. Maar onder die worsteling, mag een stevige bodem liggen. Een bodem, die gelegd wordt door God zelf.

‘Wanneer de Geest komt, zal deze jullie te binnen brengen wat je nodig hebt om te geloven en om mijn getuigen te zijn’. Woorden van die strekking zei Jezus tegen zijn leerlingen. Wat kan dat anders betekenen, dan dat Jezus beloofde, dat als het ware de sluiers van het niet – weten zouden worden weggenomen?

De Geest is gegeven. ‘Niemand kan zeggen: ‘Jezus is Heer’, dan door de heilige Geest.

Maar alle kernpunten van het christelijk geloof vragen onze aandacht. Zoals we bijvoorbeeld door de viering van het Avondmaal geholpen worden om te blijven gedenken wat Jezus voor ons deed door zijn offer, zo vraagt ook het ontvangen van de Geest van God regelmatige aandacht. Aandacht, die wij onder meer kunnen geven door Bijbelgebruik, door het lezen van de beloften. Bijvoorbeeld oor het lezen van de gedeelten over de gaven en de vrucht van de Geest en over wat Jezus in het evangelie van Johannes allemaal zegt over de belofte van de Geest.

Wat betekent het, dat de Geest ons overtuigt? Wat betekent dat de Geest bedroefd kan worden? Kunnen wij hem als het ware opsluiten, zodat hij geen ruimte krijgt om zijn werk in en met ons te doen? En als dat gebeurt, is dat een kwestie van onwetendheid of van angst het roer van ons leven uit handen te geven?