Het was weer volop feest deze zomer. Momenteel is er in de gemeente Hellendoorn een sportweek aan de gang. Jongeren worden bereikt, zowel met Aktie als met het Goede Nieuws. En dat gebeurde de laatste maanden op alle mogelijke plaatsen. In dorpskernen en op campings. Jonge mensen trokken naar uithoeken van de wereld, om te helpen met de bouw van scholen, huizen en ziekenhuisjes. Duizenden jongeren kwamen bij elkaar op het Flevofestival; een feest van muziek en ontdekking wat het geloof voor een mens kan betekenen.
In een ochtendkrant kwam een predikant aan het woord. Hij was ook eens op Flevo geweest en vond het wel mooi, maar het speet hem dat het een bijna uitsluitend christelijk feest was. Te weinig open naar de wereld om ons heen. Dat was zijn mening. Toen ik het las, moest ik denken aan één van de (vele) jongeren, die als ongelovige op Flevo rondliep. Hij vond het geloof wel interessant, maar op Flevo kwam hij omdat de sfeer zo geweldig was. De manier waarop mensen met elkaar omgingen was voor hem ongekend.
In hetzelfde weekend dat het Flevofestival gevierd werd, was er ook Lowlands. Uitgebreid en behoorlijk enthousiast berichtte mijn krant er over. Wonderlijk genoeg, werd er niets gezegd over het besloten karakter van Lowlands. Wat Flevo haast (en mijns inziens onterecht) kwalijk genomen werd, wordt van Lowlands kennelijk niet verwacht: Laten zien, dat er méér is tussen hemel en aarde dan wat je zelf belangrijk vindt. Lowlands is een seculier feest, Flevo een christelijk. Op beide is iedereen welkom om voluit mee te doen. Wat valt er dan te zeuren?
Maar goed, geloven is natuurlijk een bedenkelijke en misschien zelfs besmettelijke zaak. Althans, zo lijkt de VVD – burgemeester van Den Haag er over te denken. Er mag niet langer worden gestemd in een bijgebouw van een kerk. Hoe dom kun je zijn? Alsof de scheiding van kerk en staat daar iets mee te maken heeft. Mensen kennen kennelijk het begrip, maar weten niet waar het voor staat. Toen één van mijn zonen zijn burgerlijk huwelijk wilde laten plaatsvinden in een zaal van onze kerk, klonk de vraag ook of dit wel kon vanwege ‘die scheiding’. Natuurlijk heeft de scheiding van kerk en staat niets te maken met gebouwen. Het gaat er om, dat de staat zich niet inhoudelijk bemoeit met de kerk en andersom.
Maar het mag duidelijk zijn, dat wij, christenen, wel voor de uitdaging staan om onze boodschap meer verstaanbaar te brengen. En om duidelijk te maken dat we er zijn en vanuit onze uitgangspunten bijdragen aan de samenleving. En die bijdrage is niet gering! Iemand heeft zelfs al eens uitgerekend dat het daarbij om vele miljoenen gaat. En dat is dan nog maar geld. Wat te denken van normen en waarden? Iets waar onze samenleving schreeuwend behoefte aan heeft.
Laten we maar niet vergeten wie we zijn en door Wie we gekend worden. En niet vergeten te bidden voor Van Aartsen en de rest van de overheid.
