Waarom doen we de dingen die we doen? Meestal omdat het moet, of omdat we ze gewend zijn. Maar dan blijft er nog heel wat over. Een hobby bijvoorbeeld. Modeltreinen, sporten. Soms vraag ik mij af wat iemand beweegt om op zondagmorgen vroeg op een snelle fiets te stappen en – nu, in dit jaargetijde – onder de prachtige herfstkleuren door te razen. Vrouw en kinderen alleen thuis aan het ontbijt wellicht.
Anderen denken misschien van ons wat ons beweegt om op dat tijdstip niet rustig aan te doen. Waarom zou een mens zich netjes aankleden en naar de kerk gaan? Je kunt zoveel andere dingen doen en die kunnen nog leuker zijn ook.
Vandaag las ik een stukje uit een preek, die Dietrich Bonhoefer hield in Londen in 1934.Een preek over 1 Korintiërs 13. Ik citeer: “Zijn liefde zoekt mijn hart. Hij heeft mij al lang gekend en liefgehad – en daarom word ik zo onweerstaanbaar getrokken, nu ook Hem te kennen en lief te hebben. Daarom word ik door alle onvolkomenheid heen gedreven naar Hem, naar het volmaakte. Ik zou Hem niet kunnen kennen, als Hij mij niet gekend had – God en mens kennen elkaar …”.
Wat wil een mens nog meer.
Het kan toch niet alleen gewoonte zijn, sleur. Om te geloven en te blijven geloven, is meer nodig. En God geeft meer. Hij geeft de mogelijkheid om lief te hebben. Om van Hem en van elkaar te houden op een manier die uniek is. Een manier zoals die beschreven staat in die brief van Paulus. Het is liefde, vrucht van de Geest volgens Paulus in Galaten 5, die ons in beweging brengt op zondagmorgen. We verlangen naar ontmoeting met Hem. We verlangen er naar om te horen wat Hij ons te zeggen heeft en om Hem samen de lof te zingen.
Of is dat te hoog gegrepen? Waarom doen we dan wat we doen?
Dankbaarheid is ook een mogelijkheid. Dankbaarheid, omdat we door Jezus als bevrijde mensen kunnen leven. Maar hoe bewust zijn we ons van wat het betekent dat Jezus zich voor ons heeft ingezet?
‘Bewust’ is misschien niet eens het goede woord. Er zit immers ook iets moois aan, dat wij ooit geraakt zijn door de liefde van God en van die tijd af gewoon op weg willen zijn met Jezus? Gewoon de dingen doen waarvan we weten dat ze met Hem te maken hebben; dat wij Hem daarbij ontmoeten.
Zo schrijf ik al jaren deze stukjes. Waarom? Omdat ik graag wil delen wat het geloven allemaal voor ons kan betekenen. En soms hoor je dan ineens van iemand dat het zo werkt. Dat doet goed. Niet (alleen) omdat je dan bevestigd wordt in je goede bedoelingen, maar allereerst omdat je weet, dat je ontvangt om te delen.
Liefde is de motor van ons doen en laten. Liefde, die steeds weer wordt gevoed door verwondering. Verwondering, omdat Hij begonnen is van ons te houden; wie wij ook zijn en wat we er ook van maken.
