Zit het u dwars, wanneer blijkt dat u iets niet (meer) weet? In het verleden was het zo, dat iemand die vergeetachtig was, een ‘verstrooide professor’ werd genoemd. Dat was bepaald niet een negatieve kwalificatie. Nu gaat het al snel over ‘Alzheimer light’ of een andere dreigende omschrijving.
Er zijn trouwens ook mensen, die er van genieten wanneer zij ontdekken dat er een leegte is in hun kennis. Voor hen is dat een teken, dat er nog zoveel meer valt te ontdekken dan zij tot nu toe hebben gedaan. Een fantastisch positieve benadering lijkt mij.
Eind oktober is, behalve op de Tv, in heel wat plaatsen in het land weer de Bijbelquiz gehouden. Ook een moment om er achter te komen hoe de stand van zaken is wanneer het gaat om geheugen en kennis. Hier in Nijverdal was er iemand die van de honderd te halen punten er 89 scoorde. Voor menig andere deelnemer een reden om even diep te zuchten denk ik.
Waarom is het belangrijk om de inhoud van de Bijbel te kennen? Wie die vraag stelt, krijgt mogelijk al snel verhalen te horen van mensen die het lange tijd zonder Bijbel hebben moeten stellen onder barre omstandigheden. Krijgsgevangenen in Vietnam bijvoorbeeld. Zoals het verhaal dat in een groep van mannen, die lang opgesloten zaten versjes en teksten werden opgehaald. De één wist iets en de ander vulde aan. Zo hielden zij het bestaan vol vertelden ze later.
Ooit las ik over ‘grootmoederkerken’ in Siberië. Duitse krijgsgevangenen, die wisten dat zij nooit meer thuis zouden komen, haalden herinneringen op aan wat zij vroeger van hun oma’s hadden gehoord en geleerd. Zo ontstonden er geloofsgemeenschappen in de kampen.
Maar ook dichterbij. Wie de moeite neemt om te luisteren naar ouderen, kan verhalen horen over hoe een tekst of een Psalmregel hen op de been houdt in de stille uren van de dag of de nacht. En je hoeft er niet oud voor te zijn. Iemand vertelde me vandaag over de club van zijn kinderen. Dezen kregen huiswerk mee. Ze moesten teksten leren. Zijn dochter van nog geen tien zat thuis uit eigen beweging haar Bijbel te lezen, want het was een geweldig fijne club, waar zij erg graag naar toe ging.
Het belangrijkste is naar mijn mening, dat wij, in het gebruik van de Bijbel, bezig zijn met ‘omgang met God’. Die uitdrukking leerde ik ooit van professor Gispen, hoogleraar Hebreeuws aan de Vrije Universiteit. Een uitspraak, die is blijven hangen, wat ik niet kan zeggen van alles wat ik in mijn opleiding hoorde.
Dat betekent ook, dat ‘iets niet meer weten’ vooral een aansporing is om er iets aan te doen. Niet alleen als het om Bijbelkennis gaat, maar eigenlijk bij alle onderwerpen. Levenlang leren dus. Maar het is ook niet zomaar, dat Jezus ons zijn leerlingen noemt. Dat blijven we ons leven lang. Houden we voor onszelf de vraag over wat voor leerlingen we zijn natuurlijk.
