‘Even bomen’ is een titel die reactie vooronderstelt. Immers, ‘bomen’ is iets wat je samen doet. Nu zit ik niet te wachten op een stroom brieven, telefoontjes of e-mails, maar ik hoop wel dat u op de een of andere manier wordt aangesproken door wat u leest.
Wat dat betreft, lijkt een column op een preek. Men noemt deze nogal eens eenrichtingverkeer. Soms hoor je de opmerking: ‘Ik zou wel eens iets terug willen zeggen’. Daar is dan een gespreksdienst weer nuttig voor. Maar elke dienst? Als het goed is, staat een voorganger niet haar of zijn mening te verkondigen. Daar kan men op reageren of tegenin gaan. Een preek is Bijbeluitleg, met hopelijk een heldere lijn naar het leven van elke dag. Voor die uitleg heeft de voorganger gestudeerd. Dat wil zeggen, dat je er van uit mag gaan dat iemand weet hoe je een tekst tot zijn recht laat komen. En dan ook nog in overeenstemming met waar de kerk voor staat. Met wat is verwoord in de belijdenissen.
En bij dat alles gaat het er dan om dat er iets aan de hand is in de sfeer van: ‘Zo spreekt de Heer’. Een riskante bezigheid dus. Het kan gemakkelijk hooghartig worden: ‘Ik heb er voor geleerd en ik weet het dus’. Alsof we niet samen gemeente zijn; samen ‘Lichaam van Christus’.
Dit betekent, dat de gemeenteleden niet alleen ontvankelijk moeten zijn om te verstaan wat de Heer hen te zeggen heeft. Ze moeten ook positief kritisch zijn naar de ‘vrijgestelde ouderling’. Deze zo nu en dan aanspreken wanneer er vragen zijn. En de kerkraad draagt de verantwoordelijkheid om de diensten te evalueren. Vragen als: Wat is de bedoeling van de dienst? Komt de Bijbel op de goede manier aan bod? Krijgt de gemeente de kans om te groeien in discipelschap?
Zou dit op de agenda van veel kerkraden staan?
Het is fijn, wanneer mensen na afloop van een dienst gezegend zijn en dankbaar. Maar misschien komt het wel te vaak voor dat iemand zegt: ‘Geen idee meer waar de preek over ging, maar de liederen waren mooi en we kregen de zegen mee’.
Natuurlijk kan het niet altijd perfect zijn in de kerkdiensten. Maar we mogen wel iets van elkaar verwachten. En dan gaat het niet alleen over de voorganger. Ik verzeker u, dat de manier waarop u aanwezig bent, van groot belang is voor het verloop van de dienst. Wanneer de mensen achterover leunen en er lijken te zijn alleen omdat ze aanwezig zijn, dan is het leiden van de dienst een zwaar karwei. Wanneer mensen – als het maar een beetje – verwachtingsvol gekomen zijn, dan is dat uitermate stimulerend voor wie er voorgaat. Het is die houding, die de indruk achterlaat, dat je als voorganger niet alleen bezig was, maar samen.
De ‘luisterhouding’ maakt ‘het verhaal van één kant’ tot een gezamenlijke onderneming. Ik denk, dat dit de ervaring is van elke voorganger.
Maar hoe dan ook: Ik wens u een gezegende zondag, met inspirerende diensten.
