Het kerkbestuur moest Jezus ontslaan. Hij had lang aan het hoofd gestaan van de ‘megakerk’, maar zijn verhaal remde nu verdere groei. Gepraat over zonde en over vergeving, over oordeel en bloed – dat was allemaal niet meer ‘van deze tijd’. Jammer, maar met het oog op de toekomst kon het niet anders.
Dit was zo ongeveer de kern van een verhaal dat ik las via een link op Facebook. Het is er op gezet door een groep die zich piraten noemt en zich inzet voor geloof en kerk. Scherpe en kritische berichten, die wel zorgen dat je gaat nadenken.
Ik betrap mijzelf er soms op wanneer ik liederen uitzoek voor een kerkdienst. Zelfs Psalmen. Wanneer de tekst erg stevig is en gaat over zonde, oordeel en de ondergang van vijanden, heb ik de neiging maar iets anders te kiezen. Dat voelt niet goed. Dat is ook niet goed. Immers, wanneer ‘het verhaal van Jezus’ zodanig wordt aangepast dat onze zwakke zenuwen niet worden belast, wat is dan nog de betekenis van het christelijk geloof? Lief en aardig zijn voor elkaar is nodig. Zoeken naar vrede en zorg voor de schepping is broodnodig. Maar het waarom daarvan en wat het allemaal te maken heeft met God moet wel duidelijk blijven. En de toezegging van Jezus dat Hij er bij zal zijn wanneer wij verantwoording afleggen van wat we van ons leven hebben gemaakt, is niet los verkrijgbaar. Dat heeft alles te maken met wat Hij heeft gezegd en wat er met Hem is gebeurd. En met waarom dat nodig was.
In hoeverre komt Jezus tot zijn recht in hoe ik ben, in wat ik doe en zeg?
Nadenkend over dit alles komt bij mij boven hoe C.S. Lewis schrijft over het gedrag van de tegenstander van God. Wij hebben deze onschadelijk gemaakt door er bokkenpoten en horentjes op te plakken. Maar hoe is zijn werkwijze? Eén van zijn namen geeft dat al aan: duivel. Dat wijst naar scheiding veroorzaken. Kruipen tussen wat bij elkaar hoort en dan gaan wrikken, zodat er afstand en vervreemding ontstaat. Zo kunnen mensen en volken vervreemden van elkaar. Ten minste wanneer ze niet in de gaten hebben door welke ideeën ze worden beïnvloed. Maar – en daar schrijft Lewis over in zijn boek ‘Brieven uit de hel’ – ook tussen mensen en God. Meestal gebeurt dat niet opvallend en plotseling. Het gaat gewoonlijk heel geleidelijk. De relatie koelt af, de gewoonten (het lezen van de Bijbel, het gebed, het onderhouden van de band met andere gelovigen) vlakken af. En langzaam maar zeker heb je dan het gevoel dat geloof niet meer ‘van deze tijd’ is. En kortgeleden hoorde ik iemand zeggen dat dit argument: ‘dat is niet meer van deze tijd’, alleen dan wordt gebruikt wanneer iemand iets beweert zonder dat daar goede argumenten voor zijn.
Het antwoord op dit hele proces geeft Jacobus in zijn brief: ‘… verzet u tegen de duivel, dan zal die van u wegvluchten. Nader tot God, dan zal hij tot u naderen’.