‘Zijn alle godsdiensten gelijk?’ was de titel van een boekje. De schrijver was professor Joh. Verkuijl. Een man, die jarenlang als zendingspredikant had gewerkt in Indonesië. Zijn mening: echt niet!

 

Er zijn mensen, die stellen dat het allemaal op hetzelfde neerkomt. Het beeld van de verschillende wegen die naar de top van een berg leiden wordt dan wel gebruikt. Een mooie gedachte, maar is het ook een juiste gedachte? Het verlangen naar eenheid van religies is te waarderen. Maar kun je eenheid bereiken door kernwaarden te ontkennen?

 

Een rabbi deed eens zijn beklag over christelijke gesprekspartners. Naar zijn mening waren deze zo vaag over hun geloof dat hij zich afvroeg met wie hij in gesprek was.

 

Er zijn verschillen. En je kunt mijns inziens alleen respectvol met elkaar omgaan wanneer je erkent dat de ander anders is dan jij.

 

Na Pasen las ik nog eens Sura 4 van de Koran. Daar lees je over een duidelijk verschil met het christelijke geloof. Jezus (de profeet Isa) is niet gekruisigd en gedood. Allah heeft hem tot zich verhoogd en voor de mensen werd een schijnbeeld van hem gemaakt.

 

Hoeveel overeenkomst er ook is tussen Islam en Christendom, deze mening raakt het hart van ons geloven. Verzoening en de daaruit volgende geloofszekerheid.

 

Dietrich Bonhoeffer schrijft in zijn boek ‘Verzet en overgave’ dat er een wezenlijk verschil is met alle religies. ‘God laat zich uit de wereld terugdringen tot op het kruis. God is zwak en machteloos in de wereld en juist zo en alleen zo is Hij met ons en helpt Hij ons. In Mat. 8: 17 staat overduidelijk dat Christus ons niet helpt krachtens zijn almacht, maar krachtens zijn zwakheid, zijn lijden!’

 

Toen ik dat las, moest ik denken aan wat er gebeurde in Getsemane. Wanneer Petrus met een zwaard begint te zwaaien, verbiedt Jezus dat en zegt tegen hem dat de hulp van twaalf legioenen engelen op afroep mogelijk zou zijn. Maar het gaat bij God niet om kracht en geweld. De weg onderdoor is de weg omhoog.

 

Dat wij, christenen, dat niet altijd begrepen, is duidelijk. Karel de Grote, Kruistochten, Inquisitie, Beeldenstorm, het vermoorden van monniken, moorden en valse beschuldigingen van evangelische christenen in ‘christelijke’ dorpen in Mexico en ga zo maar door. Gelovigen in ons land, die de barmhartigheid uit het oog verliezen, bang voor eigen welvaart. De lijst kan lang worden gemaakt en ons op alle mogelijke manieren raken. Want wie wil zwak zijn? En wie wil een ‘zwakke God’?

 

Bonhoeffer schrijft: ‘Het religieuze in de mens verwijst hem in zijn nood naar Gods macht in de wereld … De bijbel verwijst de mens naar Gods onmacht en lijden; alleen de lijdende God kan helpen’.

 

Het is zo totaal anders dan ons denken. ‘Waarom grijpt God niet in? Waarom daalt er geen vuur uit de hemel? Waarom overkomt mij dit? Had God dit niet kunnen voorkomen?’

 

De droom van een ‘sterke man/god/God’. Onze God is de God van de ‘andere wang’. Dat is wel sterk!