Hij is dezelfde. Zoals Hij was, zo is Hij nog altijd en zo zal Hij blijven. Voor ons geldt dat niet. Wat Jezus betreft, is de toezegging dat Hij dezelfde blijft een geruststelling. Hij is betrouwbaar en wat Hij zegt, dat doet Hij ook. Als Hij belooft, dat wie in Hem gelooft gegarandeerd altijd bij Hem zal horen, dan is er wat dat betreft geen twijfel nodig. Niet nodig, wel mogelijk. Hoe protestants mensen ook zijn, de gedachte, dat je zijn aandacht en liefde toch wel een beetje zou moeten verdienen, zit er diep in bij velen.
En Jezus is duidelijk over wat Hij van zijn mensen, zijn leerlingen, verwacht. Hij vraagt ons om te doen wat we kunnen voor wie ziek, gevangen, hongerig is. Dat we er zijn voor wie wat dan ook tekort komt. Heel humaan. En het is maar goed, dat wij niet het monopolie hebben op dit gedrag. We zijn met velen. Maar voor iedereen is er dat risico: Omdat ik dit doe verdien ik een beloning. Bij nare gebeurtenissen bijvoorbeeld de vraag waarom dit iemand/mij, die altijd zo aardig was, moest overkomen. Hoezo? Waarom een ander wel en mij niet? En als er iets vervelends gebeurt, is dat dan omdat ik het verdiend heb? Kom nou! Als het zo zou werken, zou waarschijnlijk de wereld er een stuk ellendiger nog uit zien.
Luisteren naar wat Jezus – en gelukkig ook andere wijze vrouwen en mannen – ons voorhouden en dat dan ook nog in praktijk brengen, is niet iets wat een mens zomaar even doet. Denken aan jezelf, voor jezelf opkomen, geen dief zijn van je eigen portemonnee, het zijn allemaal clichés die ons gemakkelijk kunnen opsluiten in ons eigen wereldje. Ieder voor zich, maar of God dan nog voor ons allen is?
Vluchtelingen, eenzamen, mensen die door het verliezen van hun werk ook de sociale contacten kwijtraken. Het is niet moeilijk om een lange lijst te maken van wie recht heeft op aandacht en zorg.
‘Maar kan ik er wat aan doen?’ Het krijgen van een Atlascomplex – het gevoel dat je de hele wereld op je schouders hoort te nemen – ligt op de loer. Mensen kunnen er daardoor volledig aan onderdoor gaan. Dat is beslist niet wat Jezus voor ogen stond. Evenmin is het zijn bedoeling ons te laten leven met een schuldgevoel omdat we nooit genoeg zouden doen. Waar het Hem wel om gaat is mijns inziens het bezig zijn met leren denken zonder direct eigenbelang. Niet voor niets is zijn gouden regel anders dan de onze. Waar wij zeggen dat je een ander niet moet behandelen zoals je zelf niet behandeld wilt worden, zegt Jezus dat je een ander moet behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden. Het eerste is statisch. Het tweede is dynamisch, actief. Wie dat wil leren doen, is hoopvol bezig. Voor anderen en dan ook nog voor zichzelf. Jezus liet zien hoe het werkt. Voor ons betekent het dat we constant veranderen, bijleren, groeien. Meer mens worden naar Gods bedoeling.
