Van Jezus wordt verteld dat hij begon te huilen op weg naar het graf van Lazarus (Johannes 11: 35). Niks ‘mannen huilen niet’. Verdriet, angst, het hoort er allemaal bij. Geen enkele van die gevoelens is Jezus vreemd. Hij is voluit een van ons geworden. En dat werd onze bevrijding, ook al beseffen we vaak nauwelijks of niet wat dat zoal inhoudt. Bevrijd zijn we, om als opnieuw geboren mensen Jezus te leren volgen.

Tranen en bevrijding, daar gaat het me deze keer om. Eerst die tranen. Kunt u huilen? En mag dat ook van u zelf? Of bent u een van de velen die zich daar eigenlijk voor schamen? Zelf heb ik er lang over gedaan om mijn tranen te leren waarderen. Onze zonen waren daar sneller mee dan ik. Zij vonden het een vooruitgang dat pa zijn gevoelens kon tonen toen hij ouder werd. En zij hadden gelijk. Kortgeleden kwam ik plotseling in het ziekenhuis terecht. Toen de kinderen daar de eerste keer op bezoek kwamen, laaide bij mij de emotie hoog op en hield ik het niet droog. ‘Goed zo pa, mooi’, kreeg ik te horen. En ik kon niet anders dan hen gelijk geven.

Loskomende emotie. Ben ik een uitzondering wanneer het om 4 mei gaat? Tientallen jaren lang heb ik echt wel het nodige gevoeld bij de herdenking op die dag. En terecht. Mijn eigen vader werd gedood in november 1944. Mijn moeder bleef achter met drie kleine kinderen en een vierde op komst. Een herinnering aan ‘de man’ heb ik niet. Ik ken hem door wat ik over hem las en hoorde. Maar de laatste jaren lijkt de beleving van 4 mei steeds sterker te worden. Het gemis van vroeger – dat toen niet zo werd ervaren - wordt sterker gevoeld. Waarschijnlijk hoort ook dat bij het ouder worden. De betekenis van 4 mei –het is geweldig, dat het er op lijkt de laatste jaren dat ook de jongeren deze meer en meer zien. Hoeveel tijd er ook tussen zit, 75 jaar of zo’n 2000, geraakt kunnen worden door wat anderen – of die Ander – overkwam, is een zegen, een bevrijdend gevoel.

En Bevrijding. Doordat Jezus zich gaf, zijn wij geen slaven meer. Geen machteloze knechten. Wij kunnen geloven in verandering. Wij kunnen ons verzetten tegen kwaad, onrecht, ongelijkheid. Wij hoeven het niet te accepteren dat mensen achteruit gezet worden. Niet te accepteren dat wij de neiging hebben dat kwalijke ‘spel’ mee te spelen. ‘Jullie heel anders, jullie hebben Christus leren kennen’, schreef Paulus. En bevrijd zijn betekent dan toch dat we dat ook kunnen laten zien? Wij hobbelen niet langer mee met de grote stroom, maar kunnen daar als volgelingen van Jezus dwars tegen in gaan wanneer dat nodig is. Wat ons dat eventueel ook kost.

Laat een traan voor al die mensen die ook in deze tijd lijden, door gemis, aan onrecht, door geweld en vergeet niet de vrijheid in Christus te vieren.