Soms is het beeld van God als Vader voor mensen een barrière. Hun ervaring is zodanig slecht, dat zij zich niet of alleen met veel moeite kunnen toevertrouwen aan een ‘Vader in de hemel’. Incest, dictatoriaal gedrag, onverschilligheid, of wat dan ook. Je zult er maar ervaring mee hebben. Wat moet je met het beeld van een vader voor wie je geen respect kunt hebben? Voor anderen is het misschien lastig omdat op de een of andere manier de vader afwezig was. Te vroeg overleden of te vroeg vertrokken en verdwenen. Wat rest er dan aan mogelijk rolmodel?

Er is niet aan te ontkomen, maar bij vragen als hierboven, wordt het beeld opgeroepen van de vader op het schilderij van Rembrandt. De vader, die zijn verloren geachte zoon verwelkomt en over wie Henri Nouwen zo prachtig schreef – ‘Welkom thuis’. Door de schilder afgebeeld met twee handen op de rug van de knielende zoon, waar bij het lijkt alsof de ene hand die is van een vrouw en de andere van een man. In de door hem vertelde gelijkenis, zal Jezus met deze vader hebben willen wijzen op God, de Vader. Een vader, die ruimte geeft en zijn kind laat gaan, ook al weet hij dat het niet goed kan aflopen. Een vader, die zijn kind geen verwijten maakt wanneer het berooid weer naar huis komt en dus niet zijn gelijk haalt. Een vader, zoals je er graag een hebt of gehad zou willen hebben.

Wie vastloopt door eigen negatieve ervaring, vindt hopelijk in dit verhaal van Jezus weer moed of zelfs vertrouwen. Dít is hoe God het heeft bedoeld. Deze les zou elke vader moeten leren en in praktijk brengen: loslaten, nadat alles gegeven is wat er te geven was, verlangen naar verandering ten goede en te allen tijde houden van. Een houding waardoor een kind weet altijd welkom te zijn thuis, bij ouders van wie de liefde voor hun kind grenzeloos is.

Op zich is iets als Vaderdag natuurlijk onzin. Ook al is het de middenstand gegund na alle sores van de laatste maanden. Maar toch … Stel, dat het mogelijk zou zijn om op een dergelijke dag het eens met elkaar te hebben over de vraag: ‘Wat vinden jullie van mij als vader?’ Zou u het aandurven? Vreemd genoeg denk ik dat zo’n vraag over een moeder meestal alleen maar lof en dank zou losmaken. Vaders worden misschien wat kritischer bekeken?

In ieder geval hebben wij door onze Heer een Vader in de hemel bij wie we altijd en veilig terecht kunnen. Hopelijk helpt ons dat om eventuele ‘aardse mankementen’ te verwerken.