De belofte was dat de heilige Geest ons alles te binnen zou brengen wat we moesten weten. Je zou denken dat het dus wel goed komt. Maar wat moeten we weten? En wat is overbodige ballast en wat valt onder het oordeel van tijdverspilling? En dan natuurlijk allereerst de vraag: ‘Hebt u de heilige Geest ontvangen toen u tot geloof kwam’. Dat was de vraag die Paulus stelde aan een groep mensen die door Johannes de Doper waren aangesproken en gedoopt. Want wanneer je de heilige Geest niet hebt ontvangen, hoe zul je dan ontdekken wat je nodig hebt aan inzicht en kennis. Lastige vraag? Valt wel mee denk ik. De evangeliste Corrie ten Boom maakte het duidelijk met een niet zo vegan voorbeeld. Wie gedoopt is, stelde zij, in de Naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest, hééft de Geest ontvangen. Maar dan kan het zijn dat deze is te vergelijken met een biefstuk, wél aangeschaft, maar opgeborgen in de koelkast. De bedoeling is: in de pan ermee en laat dan de geur het hele huis doortrekken. Anders gezegd: welke/hoeveel ruimte krijgt de Geest van God in je leven? Blijft Hij gast of wordt Hij hoofdbewoner? En hoe gaat dat dan?
Naar mijn mening is daar niet een eenduidig recept voor. Persoonlijk heb ik het zo meegemaakt, dat het leek alsof alles wat ik van huis uit mee had gekregen aan geloof en gewoonten een soort stuwmeer was geworden. Het was er allemaal, natuurlijk bestond God. Maar wat hadden wij met elkaar te maken? Geen idee. Ik denk dat het de Geest was die mij in beweging bracht, zoekend naar de werkelijkheid van het geloof. En nadat iemand met mij bad om de vervulling met de heilige Geest, was het alsof het stuwmeer losbrak; de biefstuk in de pan ging. Vreugde, verlangen om te delen, groeiend inzicht in wat het betekende om Jezus te volgen. Een levenslange leerschool.
Maar zoals gezegd: Het zal zonder twijfel voor iedereen weer anders zijn. Sektarisch wordt het wanneer – zoals in sommige kringen gebeurt – eisen worden gesteld, bepaalde rituelen noodzakelijk worden geacht. Laat alsjeblieft God zijn gang gaan met iedere zoekende ziel. Want als het ergens waar is, dat wie zoekt zal vinden, dan wel op dit spoor. Wie verlangt naar duidelijkheid, naar groei van geloof, of ook naar de gaven en de vrucht van de Geest, kan er op vertrouwen dat God haar en hem niet laat verdwalen.
Het zijn zo wat Pinksteroverwegingen en nu zondag is het de zondag van de Drie-eenheid (12 juni). Hoe dat zit zal mijns inziens een vraag blijven, hoe krachtig de Geest ook werkt. Maar het is bemoedigend en troostend te weten dat die eenheid er is. Wie Jezus volgt, hoort thuis bij de Vader en mag rekenen op de activiteit van de Geest.