Alles wat nodig was is gedaan. Jezus ging dwars door de dood heen en brak zodoende de macht van ‘de vader van de dood’. Wij zijn er nu niet meer aan overgeleverd, ook al gaan we (vermoedelijk) allemaal die grens toch nog wel over. Maar de gedachte, dat we aan ‘de andere kant’ worden opgewacht door Jezus zelf, is verbijsterend vreugdevol. Alle reden dus, om Pasen voluit te vieren. Hoeveel kwaad we misschien zelf ervaren, hoeveel kwaad we in de wereld zien gebeuren, hoeveel onrecht en hypocrisie, de bron van al die ellende is niet de baas, heeft niet alle macht. Ook al gaat hij nog rond, zoals Petrus schrijft (1 Petrus 5: 8 en 9): ‘…als een brullende leeuw, op zoek naar prooi’. Van Luther leerden we om hem maar uit te lachen. Jacobus schrijft (4: 7 en 8): ’… verzet u tegen de duivel, dan zal die van u wegvluchten. Kom nader tot God, dan komt Hij nader tot u’. Die mogelijkheid, die aanpak, zou je het Paaseffect kunnen noemen. Pak het vast en laat het nooit meer los.
We zijn wekenlang op weg geweest naar die dag van de Overwinning, de dag van verbijstering voor de direct betrokkenen. Een periode waar we verschillende namen voor hebben: Vastentijd, 40-dagen-tijd, Lijdenstijd. Nooit heb ik zoveel aandacht geschonken aan die uitdrukkingen als in dit jaar. Geen idee hoe dat kwam, maar ik wil het wel even delen. Misschien hoor ik nog eens wat u/jij er van vindt.
De 40 dagen. Het klinkt vrij zakelijk en hoeft niet te leiden tot nadenken over, stilstaan bij en op weg gaan met Jezus. Van Aswoensdag tot en met Stille Zaterdag zijn er 46 dagen. Maar omdat de 6 zondagen vrijspelen, dat is en blijft – als eerste dag van de week – immers de dag van de opstanding, blijven er 40 over voor ons om ons te bezinnen op de weg van Jezus en de betekenis daarvan voor ons..
De Vastentijd. Vasten is een ondersteuning van de bezinning. De bedoeling is, dat het ons bij de les brengt en houdt. Er zijn heel wat mogelijkheden om aan vasten vorm te geven. Als het doel maar blijft, dat we bezinnen, bekeren en ontdekken met zicht op Jezus. Wel realiseerde ik me, dat de verleiding is bij het gebruik van deze naam, dat de aandacht gaat naar wat wij doen, wat wij opbrengen en dat Jezus verdwijnt tussen de coulissen. Dat hoeft niet natuurlijk en vasten is voor veel zaken nuttig.
Lijdenstijd. Eenzaam was zijn weg. Alles liet Hij achter, om ons te hulp te komen. Lees Filippenzen 2: 5 – 11 nog maar eens. In het begin ging het nog. Duizenden kwamen luisteren en kijken, wachtend op een wonder. Steeds kleiner werd de groep. Verstoten, verraden, gemarteld, vermoord. Eenzaam tot op het kruis. En toch bleef Hij gaan, zodat wat Hem overkwam, ons niet zou gebeuren. ‘Zijn schuld’loos bloed maakt alles goed en reinigt ons van zonde’. Oude taal? Maar het gaat wel over het gevolg van Jezus’ lijden voor ons.
Vier Pasen, met veel dankbaarheid en verwondering hoop ik en wens ik u toe.
