Ze zeggen, dat wij leven in één van de best georganiseerde landen van de wereld. En de tevredenheid is groot. Tenminste over de persoonlijke omstandigheden van de meeste mensen. Maar een goede Nederlander vindt altijd iets om over te klagen, anders is er iets mis met de gezondheid. We klagen over minder en we geloven minder.
We klagen over minder pensioen en minder banen. Iemand wil minder mensen die in zijn ogen een tikkeltje anders zijn en die klagen we aan. Minder kerken open en we klagen de kardinaal aan over zijn aanpak van dat proces. Heerlijk. Zo gebeurt er tenminste iets in de wereld. Het lijkt het NOS-journaal wel. Daarin wordt soms ook meer tijd besteed aan het eigen wereldje dan aan het wereldgebeuren.
En dan nu weer een dominee die denkt te weten dat Jezus niet door Israël heeft gelopen. Een verhaal, waarmee vroeger tegenstanders probeerden het christelijke geloof onderuit te halen. Nu weer eens iemand van binnenuit. Wanneer ik lees over een dergelijke collega denk ik: ‘Mag het ietsje meer zijn?’
Wat mij meer aanspreekt is minder van iets anders. Minder eigen wijsheid met betrekking tot Jezus. Minder inkomen voor mensen die grotendeels van belastinggeld studeerden en nu belachelijke bedragen opstrijken. Minder aanbidding van sporters en muzikanten. Minder slappe verhalen op de buis en op kansels. Minder lawaai in de oren van veel mensen. Minder gestaar op mobieltjes. Minder politiek gehijg. Minder – best lekker om zo even te klagen.
Maar waar gaat het om? Om eerlijk delen, om bewust leven, om zorgzaam samenleven. Het gaat er om, dat we ons niet laten leven en vermaken, maar dat we weten waar we mee bezig zijn en waarom. Toch?