Donkere dagen
Het is al een oud gebruik, het spreken over ‘de donkere dagen’ voor Kerst. Natuurlijk is het ook de periode van de kortste dagen waar kerst en oudjaar in vallen. Wat deze keer de beperkingen zullen zijn is nog niet te overzien, maar we zullen vast en zeker meer tijd binnen, dan wel thuis doorbrengen. Het verbaast mij de laatste tijd dat over die noodzakelijke beperking soms zo dramatisch wordt gedaan. Zeker is leuk anders. Maar waren we vergeten dat het leven nu eenmaal vaak niet leuk is? Ik wil het niet met elkaar vergelijken, maar ik ontkom er niet aan om me zo nu en dan af te vragen hoe dat in de oorlogsjaren moet zijn geweest voor de mensen. Spertijd. Dat wil zeggen: na 20 uur niet meer de deur uit. Onderduik; opgesloten zitten – soms jaren lang – in een beperkte ruimte met niet heel veel bewegingsvrijheid. Hoe hebben mensen dat volgehouden? Over beperking en onvrijheid gesproken. En heb je ooit iets gehoord of gelezen over schade die dat bij bijv. jongeren heeft veroorzaakt? Waar hebben wij het over in onze situatie? Zijn we er echt zo slecht aan toe nu we niet kunnen doen wat en niet kunnen zijn waar we willen? Die ‘donkere dagen’, zijn wel de dagen waarin Hij kwam, die zich ‘Het licht van de wereld’ mocht noemen. Als dat Licht schijnt in onze beperking, wat hebben we dan nog te klagen? Met andere woorden: Tel je zegeningen, kijk naar wat wél kan en met hoeveel toewijding mensen zich inzetten. Hou moed en wees dankbaar.
