Zwart – wit.
Er was eens … een tijd dat het leven eenvoudig leek. Goed was goed – en dat wisten we, dat waren wij (meestal) en slecht was slecht en dat waren de anderen’. En nu? Menige Rus bidt om steun voor Poetin en veel anderen in de wereld bidden dat hij tot inzicht komt en ophoudt met zijn dwaze oorlog. De een maakt thuis ruimte voor mensen die anders hun tijd moeten doorkomen in een AZC en een ander demonstreert tegen asielzoekers in de buurt – bang voor overlast. En geloven en bidden doen we allemaal – zo delen we wat we denken en hopen met de Heer. En wat moet Hij er mee? Zou God dan denken dat Hij de aarde toch aan ons heeft toevertrouwd en dat we ons er maar mee moeten redden? Dat wil er bij mij nu ook weer niet in. ‘De gedachten van de koning zijn als waterstromen in de macht van de Heer, Hij leidt ze waarheen Hij maar wil’ (Spreuken 21: 1) . Nu is Poetin, of Orban, of Trump of … weliswaar geen koning en wij ook al niet, maar toch vind ik deze tekst hoopgevend, troostend zelfs. God kan werken in het denken van dictators, van beulen en van ons. Alleen zal wat Hij doet niet stante pede gebeuren omdat wij dat zo graag willen en nodig vinden. Het vraagt trouw, toewijding en doorzetten. Denk maar aan die weduwe en de onrechtvaardige rechter – omdat zij volhield kreeg ze haar recht uiteindelijk. Vertrouw dus en heb geduld.