Dat de voorzitter van het CDA de partijlijn bevestigt ligt voor de hand: ‘Geen partij wordt bij voorbaat uitgesloten van een mogelijke coalitievorming’.
Het moment waarop hij dit deed – zoveel jaren voordat het aan de orde is – en dat hij een naam noemde, is op zijn minst als onverstandig te betitelen. Een gebrek aan gevoeligheid voor het politieke gebeuren. Dat dan een man als Zijderveld met veel tam – tam zijn lidmaatschap opzegt, daarover heeft Ephimenco, als columnist van Trouw, voldoende gezegd. Hij heeft hem gefileerd. Maar de zaak op zich ligt er natuurlijk. Zeker, nu nogal wat brave kerkmensen niet door lijken te hebben dat je niet kunt stemmen op een anti – partij wanneer je de democratie serieus neemt. Ook al lijkt het anders in het Wildersprogramma, de PVV wil referenda invoeren en noemt allerlei zaken die men wél wil, de werkelijkheid blijkt uit de voorstellen die in de Kamer worden gedaan. Tegen, tegen, tegen.
Maar wat ik echt zorgelijk vind is het gegeven dat we hier te maken hebben met een groep zonder leden. Een eenhoofdige leiding met volgers. De mensen die zeggen op Wilders te willen stemmen, bestaan voor een groot deel uit Telegraaflezers. Wat zegt dat? De PVV is een groepering, die constant bezig is één bepaalde bevolkingsgroep af te schilderen als het grote kwaad. En dan denk je toch al gauw: ‘Wanneer hebben we dat allemaal eerder gehoord?’
Natuurlijk is het zorgelijk wanneer maar een paar procent van de kiezers lid is van een partij. Maar kun je dan een groep die helemaal geen lidmaatschap kent (PVV en TON) toch ‘politieke partij’ noemen? Mevrouw Verdonk is in ieder geval consequent – zij probeert een beweging van de grond te krijgen.
En dat een partij zelfs maar de naam PVV in de mond neemt waar het gaat om de verantwoordelijkheid voor de kwaliteit van onze samenleving – ik vind het een beetje dom.