Israël is weer flink in het nieuws. Een aantal Nederlandse oud – bewindslieden is tot helderder inzicht gekomen en vind dat de druk moet worden opgevoerd – en wie zal ontkennen, dat de Palestijnen verschrikkelijk in de knel zitten. Iemand heeft ontdekt dat de Oost – Europese Joden eigenlijk van ‘een andere stam’ zouden zijn.

Palestijnse christenen vragen in een oproep (terecht) aandacht voor hun hachelijke situatie. Rumoer alom; felle reacties en gejuich.

De vrees, die mij bij dit alles telkens weer bekruipt, is tweeledig. In de eerste plaats vraag ik mij af of men de geschiedenis kent. Hoe de acties tegen de Joodse immigranten begonnen in de twintiger jaren van de vorige eeuw. Hoe het culmineerde in 1948, toen de pas opgerichte staat Israël door vijf landen werd aangevallen. Hoe daarna oorlog op oorlog volgde. En hoe nog altijd sommige krachten Joden en christenen willen verwijderen uit de regio.

Daarnaast maak ik me zorgen over het (vermeende?) gebrek aan inzicht in de houding van de leiders van de Palestijnen. Die hebben het niet gemakkelijk, omdat veel van hun mensen terug willen naar de grond van hun voorouders. Maar hebben zij werkelijk alles gedaan wat mogelijk was om hun volk vooruit te helpen? En wie weet er bijvoorbeeld nog van de heftige aanval van het Jordaanse leger op een Palestijns vluchtelingenkamp in december 1969?

In Duitsland en in ons land zijn door een Duitse kunstenaar ‘struikelstenen’ aangebracht voor de huizen vanwaaruit Joden zijn weggevoerd in de oorlog. Een betekenisvolle naam: struikelstenen. Het ziet er vrees ik naar uit dat het land Israël voorlopig nog wel een struikelsteen zal blijven in de wereldpolitiek. Het is niet te hopen, dat ooit voor de kust van Israël een dergelijk gedenkteken moet worden aangebracht.

Pieter Boomsma