‘Verras ons’. Dat staat er in de brief die ik kreeg als bevestiging van een preekafspraak. Het sloeg op de vorm van de dienst en hopelijk ook op de inhoud. Deze gemeente wil wakker worden gehouden bij wat er gebeurt. Hoe vaak zal dat voorkomen? We vinden het gewoonlijk moeilijk om afscheid of afstand te nemen van wat en hoe we de dingen gewend zijn.
Vanuit Groot – Brittannië is de chaosdienst overgewaaid. Een kerkdienst waarin aandacht is voor gebed en bijbel, maar waar ook ouders bijvoorbeeld samen met hun kinderen knutselen. Er wordt ook dikwijls samen gegeten. Totaal andere vormen. Maar hoeveel verandering verdraagt de gemiddelde kerkganger? In hoeverre zijn wij meer vastgenageld aan wat vertrouwd is, dan dat we er op uit zijn om mensen te bereiken met het Evangelie?
Ik pleit niet zonder meer voor allerlei experimenteel gedoe. Maar wat betekent het in onze tijd, waarin zovelen van het Evangelie vervreemd zijn, om ‘de Joden een Jood, de Grieken een Griek’ te zijn ?
Onze kerk reikt meer en meer ideeën aan om de verpakking van de inhoud eens te veranderen. Op de site van de PKN wordt nu ook de ‘chaosdienst’ vermeld las ik. Niet om dat zondagmorgen direct te gaan doen, maar als vorm van mogelijke gemeentestichting. Nieuwe mensen bereiken met de oude boodschap in een nieuwe verpakking.
Wat we er ook mee doen, het is in ieder geval aan te raden om op de hoogte te blijven van de creatieve voorstellen die er vanuit onze kerk komen. Gewoon doorgaan met wat we altijd doen, zal prima zijn voor wie gelooft. Maar we willen hopelijk meer dan dat. Ook al is het moeilijk om afscheid te nemen van wat ons vertrouwd is.
