Het is soms heerlijk om je mening bevestigd te zien. Al geruime tijd verbaas ik mij over het pampergehalte van onze samenleving. Niets mag fout gaan. Voor alles moet een oplossing zijn. Wij hebben immers recht op een leuk en goedverzorgd leven? Die houding is vragen om moeilijkheden. Het leven is immers lang niet altijd leuk en de meeste mensen worden ziek en dood gaan we allemaal een keer.
Vandaag kreeg ik (vind ik) weer eens gelijk. Door de mensen die herdenkingen (Alphen a/d Rijn bijvoorbeeld) niet wilden bijwonen, omdat naar hun mening en verlangen de nazorg niet optimaal was geweest, én door onze overheid.
De wet moet worden aangepast vinden VVD en PvdA. Het isniet fijn, wanneer er na een overlijden nog (reclame)post komt op naam van de overledene. Heel veel mensen weten dat uit ervaring. Dan stuur je het spul terug (drie keer desnoods – jaag ze op kosten), of je stuurt nog een keer een berichtje. Maar het gaat op den duur voorbij. Toch vinden politici, dat dit leed voorkomen moet worden. Elke overledene moet snel in een ‘schrijf-me-niet-register’. Scherm ons af van alles wat we vervelend vinden en van alles dat pijn kan doen.
Kan het zijn, dat deze dwaasheid alleen maar ruimte krijgt doordat een deel van onze samenleving niet meer weet van troost, verzoening en hoop. Geen weet heeft van kracht, die ‘van bovenaf’ gegeven wordt. Geen weet heeft van de levende Heer. Dan is de kans groot dat er geroepen wordt om pampering door wie er maar beschikbaar lijkt te zijn, de overheid vooral. En aan die eisen is lastig te voldoen, met boosheid, agressie en frustratie en letselschade-eisen als gevolg.
Van God wordt door buitenstaanders soms gezegd dat zijn mensen van Hem pampering verwachten. Maar geloof pampert niet, geloof geeft kracht.
